ANG ROSAL.....

Gardenia din daw kung tawagin. Maraming alaala ng nakaraan, noong aking kabataan.

May malaking puno nito sa gilid ng aming bahay. Masipag siyang mamulaklak, halos araw-araw.

Naaalala ko si Nanay, namimitas siya tuwing umaga bago ako pumasok sa paaralan. Elementarya pa ako noon, pinapadala niya sa akin, dalhin ko daw sa titser, para ilagay sa mesa. Ayaw na ayaw kong dalhin ito, isip ko sumisipsip ako sa titser, baka pagtawanan ako ng mga kaklase ko. Hanggang minsan kapag ayaw kong magdala, nakukurot pa ako ng nanay ko. 

Tuwing buwan ng Mayo, nag aalay kami sa simbahan tuwing hapon. Suot ang puting damit at bit bit ang basket na puno ng pinitas na kung anu anong bulaklak, may puting belo sa ulo at may pumpon ng rosal na ilalagay sa Birhen ng Rosario.

Nakahiligan ko nang magtanim ng mga halaman sa aming maliit na bakuran sa ngayon, minsan sa aming pag bili ng mga pantanim sa Tagaytay, naisipan kong bumili ng rosal. Matagal ko na sya ng inaalagaan, kinainipan ko nang mamulaklak. Isang umaga, nakita ko na siyang namukadkad. Inamoy ko ang mahalimuyak nitong bango. Muli, naalala ko ang aking kabataan, ang aking. Nanay, ang buwan ng. Mayo..... Ang rosal...bow...